کد مطلب:39038 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اهل بيت

اثبات عرفاني امامت را خواستارم؟

در عرفان اسلامي سنت الهي اقتضاء ميكند تا ميان وجود مطلق قديم، خالق اين جهان و عالم حادث كه مخلوق اوست واسطة فيض و رحمت وجود داشته باشد وگرنه فيض آن وجود ثابت قديم به متغير حادث فقير نميرسد.

اين واسطة فيض، مقام ظهور جلوة الوهيت حق ميباشد و آن مقام ظهور جلوة الوهيت بعينه مقام روحانيت و ولايت رسول اكرم ( است كه با مقام ولايت مطلقه خداي متعال متحد ميباشد.

پس مقام رسالت، مقام ابلاغ فيض، رحمت و وحي الهي به عالم هستي و مخلوقات است و اين مقام تحقق نمييابد مگر به تجلي ولايت حق.

با اين وصف با ابلاغ رسالت و اتمام و اكمال آن، بنا به سنت لايتغير و ثابت الهي لازم است تا رابطه ميان قديم و حادث و خالق و مخلوق همچنان باقي باشد و اين ممكن نيست مگر به دوام تجلي ولايت در اوليا الهي و ائمه معصوم (. از طرف ديگر عالم مخلوق و كثير محتاج است به تمسك به اولياء و مقام ولايت كه خود راه عروج به معارج را يافته و سير بسوي حق را به اتمام رساندهاند.

امام باقر ( ميفرمايند:اگر كسي شبها را به عبادت يام كند و روزها را روزه بگيرد و تمام مالش را تصدق دهد و در تمام عمر حج بجا آورد و نشناسد ولايت ولي الله را تا اقتداي به او كند، براي او پيش خداوند ثوابي نيست و او از اهل ايمان نباشد

اين حديث شريف به خوبي بيان ميكند كه ملاك انحصاري از رسيدن اعمال به حضور حق تعالي يعني ارسال از كثير به واحد و از حادث به قديم فقط در گرو عبور از وسايط يعني مقام شامخ ولايت است.

بنابراين ولايت و امامت از جنبه عرفاني صرفاً يك اعتقاد شيعي نسيت بلكه تجلي يك نور واحد در عالم هستي است كه به واسطه آن، اولاً باران رحمت و وحي الهي بر عالم كثرت بارش ميكند و ثانياً عالم كثرت بواسطه مقام و مرتبه ولايت بدان سوي روي ميآورد و سير ميكند.

برگرفته از نرم افزار: نور الجنان، كتاب آداب الصلواه، امام (